Με τον ερχομό του καλοκαιριού και την εκθεσή μας στον Ηλιο χρειάζεται προσοχή (ιδιαίτερα για τα παιδιά) ώστε να αποφύγουμε τους κινδύνους απο την υπεριώδη ακτινοβολία που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην πρόκληση καρκίνου του δέρματος, ένα πολύ επικίνδυνο είδος καρκίνου που δυστυχώς αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια.
Σημαντικές πληροφορίες μπορούμε να βρούμε στην ιστοσελίδα της σουηδικής υπηρεσίας για την ακτινοπροστασία:
http://www.stralsakerhetsmyndigheten.se/start/Sol-och-solarier/
Στην ίδια ισοσελίδα μπορούμε επίσης να υπολογίσουμε τον μέγιστο επιτρεπτό χρόνο που μπορούμε να μένουμε στον Ηλιο ανάλογα με τον τύπο του δερματός μας, την ηλικία μας, την ώρα της ημέρας και την χώρα στην οποία βρισκόμαστε.
Επίσης μπορούμε να κατεβάσουμε στο κινητό μας το πρόγραμμα που υπολογίζει αυτόν τον χρόνο ώστε να το χρησιμοποιούμε όποτε το χρειάζόμαστε.
http://www.stralsakerhetsmyndigheten.se/start/Sol-och-solarier/berakna-min-soltid/
Παράδειγμα:
Με τη γενική ανησυχία που επικρατεί όσον αφορά τα προϊόντα προσωπικής
φροντίδας, έχουν μπει στο στόχαστρο με τη σειρά τους και τα αντιηλιακά προϊόντα.
Όλοι μας ψάχνουμε υγιεινές εναλλακτικές σε όλα τα επίπεδα. Όμως ας σκεφτούμε για
ένα λεπτό και ας αναρρωτηθούμε: Μέχρι που φτάνουν τα όρια του χειροποίητου;
Είναι όλα τα σπιτικά προϊόντα πραγματικά αποτελεσματικά; Μήπως είναι καλύτερο
να αφήσουμε μερικά πράγματα όπως έχουν;
Ο ήλιος πλέον δεν αστειεύεται. Δε ξέρω αν φταίει η τρύπα του όζοντος, το φαινόμενο
του θερμοκηπίου ή οι εξωγήινοι. Καλό είναι να μη παίζουμε με την υγεία μας γιατί
τα κρούσματα καρκίνου του δέρματος είναι πλέον πολλά. Είναι άλλο θέμα να
φτιάξουμε μια σπιτική ενυδατική κρέμα ή ένα χειροποίητο σαπούνι με αγνά υλικά ή
τυρί και γιαούρτι, που θα μας κάνει μόνο καλό, και άλλο να εμπιστευόμαστε τυφλά
τον οποιονδήποτε άγνωστο που ανήρτησε μια συνταγή για χειροποίητο αντιηλιακό
στο διαδίκτυο, που ίσως μας στοιχίσει τελικά πολύ ακριβά.
Αντιηλιακή επιστήμη
Η παρασκευή αντιηλιακών προϊόντων στο σπίτι δεν είναι, κατά τη ταπεινή μου
http://oliviart-gr.blogspot.se/2013/05/blog-post_13.html#axzz2UshL5H35
Τι έγινε; Δυσκολευόμαστε;…
Χτες ο «Ρ» υπενθύμισε (αλήθεια, το είχαν ξεχάσει;…) το απόρρητο έγγραφο της ίδιας της Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, που αναφέρεται στις διασυνδέσεις και στις σχέσεις της… Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή.
Στο έγγραφο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι:
*
«β) Η οργάνωση (σ.σ.: η Χρυσή Αυγή) διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους.
γ) Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς.
δ) Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως «αγανακτισμένοι» πολίτες.
(…)
στ) Τα περισσότερα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους».
*
Το ερώτημα που θέταμε, χτες, ήταν αν στα 15 σχεδόν χρόνια που πέρασαν από τότε που συντάχθηκε η παραπάνω αποκαλυπτική έκθεση, μπορούν να μας πουν τι έχουν κάνει για το θέμα τα κόμματα του περίφημου… «συνταγματικού τόξου».
Τα κόμματα που, μάλιστα, τώρα «τσακώνονται» με φόντο το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, αλλά που επί των δικών τους κυβερνήσεων θύλακες του κρατικού μηχανισμού, σύμφωνα με το άκρως απόρρητο έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ., διατηρούσαν τόσο στενές σχέσεις με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Μπορούν, δηλαδή, να μας πουν αν εντοπίστηκε το δίκτυο ή τα πρόσωπα της Αστυνομίας με τα οποία «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις» η ναζιστική συμμορία; Μπορούν να μας πουν αν διαπιστώθηκε από πόσο ψηλά δίνονταν οι εντολές, όταν «η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς»; Μπορούν να μας πουν αν διερευνήθηκαν η παράνομη οπλοφορία των χρυσαυγιτών και η κατηγορία ότι η προμήθεια όπλων γινόταν από βουλευτές;
Στα ερωτήματα (τα οποία αφορούν και τον νυν υπουργό Δημόσιας Τάξης, κ. Δένδια) δεν έχει δοθεί, ακόμα, καμία απάντηση. Οχι ότι έχουμε αυταπάτες για τη «σαφήνεια» των απαντήσεων που θα δώσουν (αν ποτέ τις δώσουν…), αλλά για να μη λένε ότι είμαστε προκατειλημμένοι, εμείς θα περιμένουμε. Με την ησυχία τους. Αλλωστε, αντιλαμβανόμαστε τη «δυσκολία» τους…
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
7 juni 2013 kl 12:45 , uppdaterad: 7 juni 2013 kl 17:14
Nyheten om övervakningsprogrammet PRISM chockar USA. Att National Security Agency kartlägger amerikaners telefonsamtal och positioner är svårt att svälja redan det. Att de dessutom har bakdörrar till servrar hos Microsoft, Facebook, Google, Skype, Apple och andra globala it-företag är en världsangelägenhet.
Dokumenten som Washington Post kommit över om det hemliga övervakningsprogrammet är förbluffande. Men jag kommer samtidigt att tänka på ett av tidningens tidigare stora avslöjanden och vad den franske filosofen Jean Baudrillard skrev om detsamma i boken ”Simulacres et simulation”:
“Watergate är inte en skandal, detta måste sägas till varje pris, för det är vad alla arbetar för att dölja”.
Click here
Genom att definiera Watergate som en skandal, menade han, utmålade man Nixons kontrollbehov och skenande maktutövning som en avvikelse. Ordet skandal var en besvärjelse avsedd att skapa förtroende för den moraliska ordningen, för att allt var frid och fröjd om vi bara kunde hantera skandalen och sedan återvända till normaltillståndet. Beaudrillards poäng var att Watergate inte var en abnormitet utan ett uttryck för ett förändrat normaltillstånd.
Häromveckan var jag på toaletten på en snabbmatsrestaurang i Stockholm och kom på mig själv med att undra över var de dolt övervakningskameran. Det var en rent nyfiken reflektion, ogrumlad av indignation. Sedan slog det mig att, vänta lite, vi kanske inte har övervakningskameror på alla toaletter. Ännu.
Vi lever i dag i ett övervakningssamhälle utan historisk motsvarighet. PRISM-avslöjandet är ännu ett bevis på detta, men upphör det programmet återstår andra. Datalagringsdirektivet tvingar svenska mobiloperatörer att spara uppgifter om var vi befinner oss och vem vi ringer till. FRA:s nätavlyssning ger myndigheterna möjlighet att avlyssna all vår nätkommunikation efter behov. Och vi kan vara fullkomligt säkra på att PRISM inte är det enda hemliga övervakningsprogrammet i världen.
Genom att erkänna kriget mot terrorismen som ett oupphörligt undantagstillstånd har vi accepterat en total övervakning av våra förehavanden på nätet, och en omfattande övervakning även utanför. Kameror på toaletterna var otänkbart för 15 år sedan. I dag är tanken inget att höja på ögonbrynen för.
Intentionerna med övervakningen är i grunden goda, men med tanke på att tre personer om året dödats av terrorister i USA sedan 11 september-tragedin och att de allvarligaste terrordåden i Sverige skett 1908 (Almathea), 1940 (Norrskensflamman) och 1975 (Västtyska ambassaden) är det svårt att se att utvecklingen står i proportion till en realistisk hotbild.
Att det amerikanska underrättelseväsendet försöker lägga vantarna på all vår kommunikation är dock inte en skandal. Det är vårt nya normaltillstånd. Men om uppgifterna stämmer om bakdörrar hos it-företagen är det ett oerhört svek från dem vi anförtrott våra mejl, bilder, dokument och tankar – mot deras hedersord att de tar vår integritet på största tänkbara allvar.